Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

12 ώρες (και πολλοί άνθρωποι) για την Ελλάδα


                          «12 ώρες για την Ελλάδα»

                   Οι κάτοικοι των Βρυξελλών είναι αλληλέγγυοι!

Βρυξέλλες, Halles de Schaerbeek,

16 Μαΐου 2012, 12:00 - 24:00



Οι «12 ώρες για την Ελλάδα» είναι μια πρωτοβουλία ευρωπαίων δημοσίων υπαλλήλων και πολιτών διαφόρων εθνικοτήτων που ζουν στις Βρυξέλλες.  Απευθύνει μήνυμα υποστήριξης και αλληλεγγύης στον Ελληνικό λαό σε αυτήν την περίοδο κρίσης. Ο στόχος της είναι διπλός: 

1.      Να καταπολεμήσει τα στερεότυπα, παρουσιάζοντας μια θετική εικόνα της Ελλάδας και των κατοίκων της, με την πραγματοποίηση μιας πολιτιστικής και εορταστικής ημερίδας.
2.      Να ενισχύσει χρηματοδοτικά το σύλλογο «Το χαμόγελο του παιδιού», που εδρεύει στην Αθήνα και στηρίζει παιδιά, που βρίσκονται σε δυσχέρεια.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο χώρο ‘Halles de Schaerbeek’ (παλιά εσωτερική αγορά της πόλης των Βρυξελλών, την Τετάρτη 16 Μαΐου 2012), από το μεσημέρι μέχρι τα μεσάνυχτα. Περιλαμβάνει δύο μέρη:

·        Από 12:00 μέχρι 20:00:  μαραθώνια ανάγνωση της Οδύσσειας, 8 συνεχείς ώρες, 250 αναγνώστες, εξέδρα, βουβή ταινία, μουσική υπόκρουση (είσοδος δωρεάν)
·        Από 20:00 μέχρι 24:00:   παραστάσεις χορών, θεάτρου, μουσικής από έλληνες καλλιτέχνες και ελληνικούς συλλόγους του Βελγίου (είσοδος: 10 €)

Ένα μπαρ με ελληνικά κρασιά και γεύματα θα είναι ανοικτό σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. 



Οι «12 ώρες για την Ελλάδα» είναι πρωτοβουλία αλληλεγγύης πολιτών ανοικτή σε όλους! Είναι ένα ξεχωριστό μέσο για να πλησιάσει κάποιος την Ελλάδα, τον πολιτισμό της, την κουζίνα της και τους κατοίκους της! Ελάτε πολλοί και οικογενειακά!!

Πώς να λάβετε μέρος;

·     Προσφερόμενοι να αναγνώσετε ένα απόσπασμα της Οδύσσειας: θα πρέπει να εγγραφείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση _____________________, υποδεικνύοντας το όνομα, την ηλικία, την ώρα που είσθε διαθέσιμοι και τη γλώσσα ανάγνωσης που επιθυμείτε (νέα ή αρχαία Ελληνικά, Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά)

·     Προσερχόμενοι να ακούσετε την ανάγνωση της Οδύσσειας ή και βοηθώντας στην παράσταση το βράδυ

·   Καταβάλλοντας μια δωρεά για το σύλλογο «Το χαμόγελο του παιδιού», μέσω του τραπεζικού λογαριασμού _____________________, (με την ένδειξη: 12 ώρες για την Ελλάδα)

·        Αναλαμβάνοντας μια χορηγία του γεγονότος: Υπάρχουν δύο κατηγορίες χορηγιών:

o     Με καταβολή 500 € στο λογαριασμό _____________________, (με την αναφορά: 12 ώρες για την Ελλάδα/Χορηγός), οι επιχειρήσεις θα έχουν το δικαίωμα να προσθέσουν το λογότυπό τους στην αφίσα και το πρόγραμμα καθώς επίσης και σε έναν αποκλειστικής χρήσης χώρο στην αίθουσα της έκθεσης.

o    Με καταβολή 250 € (με την αναφορά: 12 ώρες για την Ελλάδα/Χορηγός) οι ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις θα έχουν δικαίωμα μνείας στο πρόγραμμα καθώς επίσης και δικαίωμα έκθεσης του διαφημιστικού τους υλικού σε κοινόχρηστο χώρο.



Για πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Jimmy Jamar  τηλ. 0032.498-980045, e-mail : joseph.jamar@ec.europa.eu



ΥΓ: Όσοι ενδιαφέρονται για την Γαλλική ή την Αγγλική εκδοχή του κειμένου αυτού, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσω mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση jdc1158@gmail.com, ώστε να τους το αποστείλω...

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

In memoriam... Δημήτρης Μητροπάνος 1948-2012


Δεν τον είχα ακούσει ποτέ live... Ώς εκείνη την βραδιά - 18 Σεπτεμβρίου του 2011... Στο Πάρκο "Αντώνης Τρίτσης", στο Ίλιον, στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ...

Χιλιάδες κόσμου... Είχε προηγηθεί η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, αλλά είχαν σκορπίσει πια οι οργανωμένοι νεολαίοι και τα Κομματικά στελέχη, είχε χαλαρώσει η περιφρούρηση της σκηνής.  Ακολούθησε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της τελευταίας μέρας του Φεστιβάλ: Ο Θάνος Μικρούτσικος με το συγκρότημά του και μ' ενός λεπτού σιγή για την Μαρία Δημητριάδη - στα μεγάφωνα η φωνή της κι ο κόσμος ανατριχιάζει...
Ύστερα, ο Βασίλης Λέκκας, ο Δημήτρης Μπάσης... Και μετά σιωπή...
Αναστάτωση στην σκηνή, άλλοι φεύγουν, άλλοι έρχονται, όργανα μετακινούνται, δοκιμές ήχου...
Δεν είμαι του Κόμματος, δεν είμαι της Νεολαίας, δεν ξέρω ακριβώς τι θα γίνει και τι θα ακολουθήσει. Ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι στο πρόγραμμα - και το πρόγραμμα στις εκδηλώσεις του ΚΚΕ τηρείται ευλαβικά... Στον πόντο... Τι θα πει, όμως; Τι θα τραγουδήσει, ποιούς συνθέτες, ποιά μουσική;   
Προσπαθώ να βολευτώ με την φωτογραφική μηχανή, που δεν είναι και μικρή... Πρέπει να πλασαρισθώ σε θέση της προκοπής, κοντά στην σκηνή, με το πεδίο ελεύθερο για να καδράρω όπως θέλω. Κάτι καταφέρνω, αλλά δεν είμαι ευχαριστημένος. Ένα παιδί από την περιφρούρηση με βλέπει, ίσως να νομίζει πως είμαι επαγγελματίας, μου κάνει νόημα να περάσω μπροστά. Οι μπροστινοί μου  ανοίγουν δίοδο πειθήνια - ποιός να τα βάλει με την περιφρούρηση του ΚΚΕ; - και βρίσκομαι ακριβώς μπροστά στην σκηνή.  
Μια χορωδία παίρνει θέση - όρθιοι όλοι - στα αριστερά της σκηνής. Ντυμένοι στα μαύρα από πάνω ώς κάτω... Νευρικότητα...
Έξαφνα, ο Κώστας Καζάκος. Στα μαύρα κι αυτός, ανεβαίνει και κάθεται στα δεξιά της σκηνής. Σταθερή παρουσία στις εκδηλώσεις του ΚΚΕ, σκέφτομαι... Έχει παχύνει, σκέφτομαι...
Ο κόσμος γύρω μου ανυπομονεί, ψιθυρίζει, αστειεύεται... Αγοροπαρέες πειράζονται μεταξύ τους, ζευγάρια φιλιούνται στα πεταχτά, ανταλλάσσουν μισόλογα από εκείνα, που μόνο τα ζευγάρια μεταξύ τους λένε και καταλαβαίνουν...
Κι έξαφνα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς κόλπα με τους φωτισμούς, με βήμα ήρεμο, εμφανίζεται στην σκηνή ο Δημήτρης Μητροπάνος. Φοράει άσπρο πουκάμισο, λινό μάλλον. Ριχτό, έξω από το πανταλόνι. Σοβαρό ύφος, δωρική η γλώσσα του σώματος... Δεν αστειευόμαστε εδώ, σαν να λέει.
Πίσω μου ο κόσμος φωνάζει, χειροκροτεί, του απευθύνει τον λόγο... Ίσως και να του ζητάνε τραγούδια, παραγγελιές... Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι λένε... Συνειδητοποιώ ότι οι περισσότεροι στο κοινό είναι νέα παιδιά. Της εποχής της "Ρόζας", της "Εθνικής Μοναξιάς", των "Λαδάδικων", το πολύ... Πιο πίσω δεν πάνε μάλλον...  
 

Τα φώτα χαμηλώνουν. Ο Κώστας Καζάκος σηκώνεται από την θέση του. Ο Μητροπάνος παραμένει όρθιος. Δεν ακούγεται κιχ. Κρατάω την αναπνοή μου. Δεν ξέρω και δεν φαντάζομαι τι θα ακολουθήσει...
"Ξημερώνοντας τ' Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ώς τότε οι Αρτινοί, από Χειμάρρα ώς Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ' την πρώτη μέρα, συνέχεια, και είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο..."
"Άξιον Εστί", μουρμουρίζω... Δεν το πιστεύω!
Η φωνή του Καζάκου στεντόρεια, σταθερή, ολοκάθαρη. Φορτίζει με ηλεκτρισμό τον αέρα, γεμίζει το πάρκο, από δέντρο σε δέντρο μεταδίδεται, κινείται, σκορπάει στην γειτονιά, στο Ίλιον, στα Δυτικά προάστεια, στην πόλη όλη... Ανατριχιάζω!
Ο Κατράκης ακούει, φωλιασμένος κάπου ψηλά. Ο Ελύτης χαμογελάει, το ξέρω. Ο Θεοδωράκης, κάτω από την Ακρόπολη, θα σκέφτεται: "Εμένα μπορεί να μη με θέλουν εκεί, στο ΚΚΕ, αλλά δίχως την μουσική μου δεν μπορούν!"...

Κι ο Μητροπάνος; Ο Μητροπάνος στέκει εκεί, όρθιος πάντα στην μέση της σκηνής, με τα μάτια χαμηλωμένα, σαν παπαδοπαίδι άγουρο στην εκκλησία, σαν να λέει από μέσα του το πώς αξιώθηκε να βρεθεί στην παρέα των Θεών, να κρατάει λαμπάδα στο μπόι τους και να ψέλνει... Η σεμνότητά του είναι πρωτοφανής κι η κατάνυξή του προφανής, χειροπιαστή, θαρρείς, όσο διαβάζει ο Καζάκος.
Είχα ακούσει πως κάποτε, σ' εκείνα τα μυθικά χρόνια του '60, είχε βγει σε περιοδεία με τον Θεοδωράκη και το "Άξιον Εστί". Είχα τις αμφιβολίες μου τώρα, τ' ομολογώ. Θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τέτοιο έργο; Με σημαδεμένο αιώνια από τον Μπιθικώτση, το λαϊκό μέρος;  Πώς; Κάποιοι γύρω μου δυσανασχετούν κιόλας. Περίμεναν άλλο πρόγραμμα, μάλλον. Άλλο ρεπερτόριο.
Ο Καζάκος κάθεται. Εγώ κρατάω την ανάσα μου κι εκείνος παίρνει μια βαθιά δική του. Είναι η σειρά του...
"Ένα το χελιδόνι..."        




Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο... Η φωνή του, η ερμηνεία του διαλύει όλες τις επιφυλάξεις κι όλες τις αμφιβολίες. Ο Μπιθικώτσης κουνάει από κάπου αθέατος το κεφάλι του επιδοκιμαστικά. Ο κόσμος ολόγυρα τραγουδάει, ο κόσμος ολόγυρα παραληρεί, ο κόσμος ολόγυρα είναι δικός του. Είναι  του Δημήτρη, του Μητροπάνου, του Μήτσου, του Μητσάρα... Όλα δικά του απόψε... Παραβγαίνει με τους Θεούς του τραγουδιού και της μουσικής, αναμετριέται στα ίσα με το κορυφαίο έργο της Νεοελληνικής μουσικής... Τα βγάζει πέρα... Άξιος, πανάξιος εστί!
Κοιτάει στα μάτια τον Θεοδωράκη, τον Ελύτη, τον Μπιθικώτση.
"Είμαι δικός σας", σαν να τους λέει...
Ναι, είναι! Δικός τους και δικός μας και όλων όσοι έχουν την γλώσσα και την ψυχή Ελληνική!..
Για πάντα...
 



 
GreekBloggers.com