"Τα Καφενεία της Ελλάδας" - και του Γιώργου Πίττα

Υπάρχουν οι επιστήμονες λαογράφοι, οι ακούραστοι ερευνητές, που βυθίζονται σε βιβλία και παραπομπές, που πολύ χρόνο τους τον τρώει το γραφείο κι η καρέκλα τους, που μοχθούν να ανακαλύψουν και να αποκαλύψουν μυστικά και λιγότερο μυστικά νοήματα σε ήθη κι έθιμα, διαδρομές εξαίσιες κι εκλεκτικές μεταξύ λαών γειτονικών και μεταξύ κοντοχωριανών ή όχι και τόσο κοντοχωριανών.
Κι υπάρχουν κι εκείνοι οι άλλοι, που έγιναν λαογράφοι σε χρόνο ανύποπτο και με τρόπο εξ ίσου ανύποπτο - ίσως ούτε κι οι ίδιοι να μη το κατάλαβαν το πώς και το πότε ακριβώς. Είναι άνθρωποι γεννημένοι παρατηρητές και περίεργοι, άνθρωποι, που από μόνοι τους σκάβουν, χωρίς να ξέρουν πάντα ακριβώς το γιατί, και βρίσκουν πράγματα πολύτιμα. Τα βρίσκουν αναπάντεχα και τα μοιράζονται επίσης αναπάντεχα. Τους καθοδηγεί αρχικά το ένστικτο, κατόπιν, η αγάπη και, τέλος, η γνώση, που σωρεύεται μέσα από την επιτόπια επαφή, την παρατήρηση, την εμεπειρία, το βίωμα - κυρίως αυτό! Είναι λαογράφοι κι αυτοί, ίσως όχι επίσημοι, και με την βούλα, αλλά field agents, άνθρωποι, που ακροβολίζονται στα πέρατα της επικράτειας, για να βρουν και να καταγράψουν ένα έθιμο, ένα μουσικό όργανο, έναν σκοπό κι ένα τραγούδι, μια φορεσιά... Κι άλλα πολλά απ' όσα γεμίζουν ακόμα την καθημερινότητα των ανθρώπων, με τον ίδιο τρόπο που την γέμιζαν και πριν από 100 ή 200 ή και πολύ πολύ περισσότερα χρόνια. Λαογράφοι βιωματικοί, που δεν βουλιάζουν (ούτε βουλιάζουν κι εμάς μαζί τους_ στις παραπομπές, αλλά πλέουν ηδονικά και κολυμπούν συστηματικά, καθώς τους αγκαλιάζει το γλυκό ρεύμα μιας παράδοσης εν τω γίγνεσθαι. 
Τέτοιος λαογράφος είναι ο Γιώργος Πίττας, αναπάντεχος, πηγαίος κι αυθόρμητος. Ερευνητής, που παρατηρεί, ψάχνει, βρίσκει λαογραφικούς θησαυρούς και στοιχεία ακόμη και μέσα στην Αθήνα - όπως με το βιβλίο του "Η Αθηναϊκή ταβέρνα" - και πολύ πριν τα ανακαλύψει η επίσημη λαογραφική επιστήμη!
Και τέτοιο είναι το καινούριο του πόνημα, "Τα Καφενεία της Ελλάδας", που παρουσιάσθηκε στην ΑΘΗΝΑΪΔΑ την Δευτέρα 7/10 από τον αρχιτέκτονα Τάσο Μπίρη, τον αειθαλή "Πρόεδρο" Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον άλλο ακούραστο λαογράφο του βουνού, του λόγγου και των θαλασσών, τον δημοσιογράφο Ηλία Προβόπουλο, και την Μπήλιω Τσουκαλά.
Άλλα σχόλια δεν χρειάζονται. Το βιβλίο αυτό είναι για όλους μας, για όλους όσοι ήπιαμε και πίνουμε καφέ Ελληνικό ή απολαμβάνουμε ένα δροσερό υποβρύχιο όχι σε πολύβουες καφετέριες, αλλά σε καφενεδάκια πάνω σε πλατείες, κάτω από πλατάνια, πλάι στο κύμα...